Nadat mijn moeder het leven moest verlaten kwam ik terecht in een diep dal en verloor ik elk gevoel van vreugde en plezier, rust, warmte en welzijn. Een verbitterde geïrriteerdheid maakte aanstelde in mijn leven en mijn innerlijke wereld werd gedomineerd door zwaarte en gevoelens van onrust. Dit incident bracht mijn schaduw naar de oppervlakte, waardoor ik terecht kwam in een alles verslindende storm die maar niet leek te gaan liggen. Mijn jeugdtrauma’s manifesteerde zich op mijn netvlies en ik werd gedomineerd door gevoelens van frustratie, irritatie, verdriet, eenzaamheid, hopeloosheid, machteloosheid en een ontembare woede. Ik vond het moeilijk om enig licht aan het einde van de tunnel te kunnen opmerken en zag geen andere uitweg dan gebruik te maken van verdovende middelen.
